Ne kadar çaresiziz aslında,
Sevdiğimiz biri giderken. Ardında sana bıraktıklarına umursamadan, sadece onu isterken..
Bir ayrılığı peluş oyuncaklarla dindirmeye çalışacak kadar, bile bile, sırf kendine inat yaptığın hareketler yetmezmiş gibi, onu hatırlayacağını bilerek, sadece kendine karşı gelmeye çalışmandaki gibi..
Ne kadar yalnızız aslında,
O yokken yanımızda. Kendinle konuştuğunda, ses gelmeyeceğini bile bile sorduğun sorular yanındaki boşluğa..
Bir kere daha görmek istemek güldüğünü, sadece bir kez daha. Öğrenmek o an, yalnızlığının sadece sana ait olabileceğini..
Ne kadar boşuz aslında,
Selam verirken, nasılsın derken. Cevabını bile bile aynı soruları sorarken veya sırf bir kaç kelime daha konuşabilmek için saçmalarken..
Sadece severken..
Ben,
Çaresiz, yalnız ve belki de boş..
Seni özlerken, şimdiden..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder