Sesi çok değişikti, davetkar ve neşeli. Biraz kısık ama gayet ikna edici. Dış görünüşüyle değil, samimiyetiyle etkilemişti. Neden, nasıl etkilendiğini, sonuçları ve sebepleri bilmek istemiyordu. Sadece konuşmak istiyordu, sadece bir kaç paragraf dolusu cümle sarfetmek ona..
En son görüşmelerini hatırlıyordu. Güzel bir organizasyondu. Her ne kadar yalnız ve çekimser kalsa da..
Böyle olmasının sebepleri nelerdi? Onun güzelliği mi, yoksa kendisinin cesaretsizliği mi, kompleksleri mi, güvenemeyişi mi kendine? Etrafında bir çok arkadaşı varken korkaklığı yüzünden yalnız kalması mı, imkansızlık mı?
Bunu çözmek adına ne yapabilirdi ki?
Yazmaktan başka?
"-Evet. Şey… Bilmiyorum. Bazen yağmur, yıldızlar çıkmasına izin verecek kadar duruyordu. O zaman güzel oluyordu. Gölde günbatımının hemen öncesine benziyordu. Her zaman suda milyonlarca yakamoz olurdu. Tıpkı o dağ gölü gibiydi. Çok berraktı. Sanki üstüste iki gökyüzü varmış gibi oluyordu. Sonra çölde, güneş doğduğu zaman, göğün nerde bitip, karanın nerde başladığını kestiremezdim.
-Keşke orada seninle birlikte olabilseydim.
-Oradaydın"
başarılı...
YanıtlaSil